W styczniu 2018, w ramach nowelizacji Dyrektywy o odnawialnych źródłach energii, Parlament Europejski zaproponował, żeby wpisać do niej m.in. następujące punkty:
1. Osiągnięcie zerowych emisji do 2050 roku, odchodzenie od używania paliw kopalnych;
2. Odchodzenie od importowania odnawialnych surowców energetycznych z krajów trzecich;
3. Torf nie może być traktowany jako biomasa ani surowiec odnawialny;
4. Ograniczne produkcji biopaliw z surowców spożywczych, całkowite wycofanie się z użycia oleju palmowego w biopaliwach do 2021 roku;
5. Zakaz produkcji surowców energetycznych na osuszonych torfowiskach, zalecenie, że te produkcja tych surowców powinna być prowadzona z ochroną jakości gleby i zasobów węgla organicznego w glebie;
6. Biopaliwa nie powinny być produkwane z biomasy pochodzącej z obszarów, które były torfowiskiem w 2008 roku, jeśli nie przedstawione zostaną weryfikowalne dowody, że uprawa i zbiór biomasy nie jest związana z osuszeniem gleb, które wcześniej nie były osuszone.
Planowana nowelizacji idzie w dobrym kierunku z punktu widzenia ochrony torfowisk, klimatu i całej planety, chociaż niektóre punkty budzą kontrowersje. Punkt 4 wzbudza kontrowersje, jako że olej palmowy produkowany jest nie tylko na torfowiskach, gdzie rzeczywiście jego produkcja powoduje duże emisje i szkody środowiskowe, ale także na glebach mineralnych, gdzie nie ma tak dużego śladu węglowego. Kontrowersje budzi również punkt 8, który stoi w sprzeczności z punktem 7, dopuszczając uprawę roślin na cele energetyczne na torfowiskach, które już wcześniej zostały osuszone; podczas gdy produkcja biopaliw na osuszonych torfowiskach prowadzi do większych emisji niż spalanie węgla.
Więcej a ostatnim biuletynie IMCG: http://www.imcg.net/pages/events/imcg-2018.php